maandag, maart 20, 2006

belangrijke rol voor gemeenten en hun politici

Beroepshalve ben ik verantwoordelijk voor de vormingsdienst van CD&V. Een van onze projecten is via een intensief programma een 30-tal jongeren inhoudelijk te vormen. Zo gingen we zaterdag in debat met Mark Suykens, directeur van de Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten. Ik herken mij sterk in zijn uitdagingen. Ook in Kortenaken gelden die:
1. Een goede kwaliteit van dienstverlening.
Een goede service (poetsdienst, warme maaltijden, ...) van het OCMW, een goed uitgebouwde webiste, goed onderhouden fietspaden, uitgebreid containerpark, ... .
2. Duidelijk politiek leiderschap
We missen politici met visie. Over hun gemeente en lokale gemeenschap. Wat voor gemeente willen we en hoe werken we daar aan? Politici die durven verder denken dan het hier en nu. Politici die vanuit concrete problemen een algemeen beleid voeren. Weg van het cliëntilisme.
3. Dialoog aangaan met inwoners
Het bestuur moet meer de dialoog aan gaan. Niet enkel via de klassieke adviesraden. Maar ook rechtstreeks met actieve groepen. En deze ondersteunen zonder ze onmiddellijk te willen recuperen.
4. Uitdagingen aanpakken
Betaalbare huisvesting, aangepaste woningen, propere buurten, politie waar je kan op rekenen, jobs in de buurt, een beleid op maat van de diverse doelgroepen, ...allemaal uitdagingen waarmee een bestuur vandaag moet bezig zijn.
5. Politici als regisseurs
Lokale politici mogen hun niet verschuilen achter hun bevoegdheden en beperkingen. Integendeel, zij zijn de regisseur van hun lokale gemeenschap. Kunnen mensen samenbrengen, impulsen geven, samenwerkingsverbanden opzetten, ...

dinsdag, maart 07, 2006

Onder indruk van Jeanne Devos

Op de de CD&V nieuwjaarsreceptie van Kortenaken reikte we met JONG-cd&v onze "Knap- gedaan" prijs uit aan Zuster Jeanne Devos. Al jaren strijdt ze in India voor het lot van onder andere de dienstmeisjes. Ze wil niet vergeleken worden met Moeder Theresa. Vrouwen en kinderen 'onafhankelijk' maken, mensen uit de slavernij halen, dát is mijn roeping” zegt ze zelf. “Ik kan me niet tevreden stellen met het verzorgen van de armsten der armen. Ik moet naar oplossingen kunnen zoeken, aan het verwrongen systeem kunnen morrelen, de overheid kunnen confronteren met de georganiseerde onderdrukking van de vrouw. Hoe kan ik nu op pensioen gaan? Er is nog zoveel werk.”
Ik moet zeggen dat ik bij het nalezen van een aantal interviews met haar nog meer onder de indruk was. Recht vooruit. Niet te veel tralala, maar mensen vooruit helpen is haar motto. En botst het, het zij zo. Als nodig is, is het nodig.

Zelf was ze tijdens de uitreiking gelukkig dat jonge mensen er aandacht aan willen besteden en de werkzaamheden van de vele mensen ginder in India waarderen.

Denk dat Kortenaken terecht fier mag zijn op deze dame.