donderdag, juli 19, 2012

Flexibele en nabije arbeidsplaatsen


Elke generatie is anders. Volgens sommige sociologen zijn de huidige twintigers en dertigers geen revolutionairen (jaren’60) of carrièrejagers (jaren’80) maar juist heel pragmatisch en dromen ze van huisje-tuintje-kindjes. Met een aangename job, maar niet ten koste van alles.
Een job moet natuurlijk iets opbrengen (de lening moet afbetaald worden) en men zit niet in met hard werken. Maar moet het ook mogelijk zijn zichzelf te ontplooien en bij te leren. Mogelijk maken met de zorg voor kinderen bezig te zijn, tijd te hebben voor vrienden en familie. De ‘generatie y’, zoals ze door sommigen worden genoemd, zetten heel wat denkkaders op hun kop. Niet in het minst het personeelsbeleid. Flexibiliteit en nabijheid van het werk halen het voor loon en carrière. Het actuele voorbeeld van Familiehulp spreekt boekdelen en een schot in de roos. Meerdere formules ontstaan. Minder werken de week dat de kinderen bij u zijn, schoolbelcontracten waarbij je minder uren werkt per dag zodat je op tijd aan de schoolpoort kan zijn, of minder werken zodat je vrij bent tijdens de schoolvakanties. Het tweede aspect is nabij werken. En daar heeft Kortenaken echt een probleem. Enerzijds hebben we te weinig tewerkstellingsplaatsen in de buurt, anderzijds zijn we zeer slecht ‘ontsloten’ zoals ze dat noemen. In mensentaal: vanuit Kortenaken zijn de grote steden moeilijk bereikbaar. En hierover kan ik meespreken als je elke dag de lijdensweg richting Brussel moet ondergaan. Daarom ben ik grote voorstander van meer werkgelegenheid in eigen streek, door onder andere een eigen KMO-zone. En moet er veel meer werk gemaakt worden van de ‘ontsluiting’ van het Hageland. Het afmaken van de ring rond Tienen, snelle tramverbinding van Tielt-Winge tot Leuven, grote ring rond Leuven en het ontdubbelen van de Brusselse ring. Voor elk bestaan er plannen. Maar hier is veel politieke moed voor nodig.